ის საოცარი დღე. როგორ გასტაცა „იუვენტუსმა“ „ინტერს“ ხელიდან სკუდეტო

„იუვენტუსის“ გულშემატკივრები ყოველთვის გაიხსენებენ ანტონიო კონტეს იმ ცნობილ სიტყვებს.

ეს მოხდა 2002 წლის 5 მაისს უდინეში, როდესაც RAI-ს ერთ-ერთი ჟურნალისტი მატჩის დასრულების შემდეგ შეიპარა „ბიანკონერის“ გასახდელ ოთახში, სადაც იმ მომენტში ნამდვილი რომაული ორგია მიმდინარეობდა. რომაული ყველა გაგებით: „იუვენტუსმა“ „ლაციოს“ გამარჯვების წყალობით 26-ჯერ მოიგო იტალიის ჩემპიონატი. ეს იყო კალჩოს ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო და ამაღელვებელი ჩემპიონატი. ამ სკუდეტოთი ყველა „ბიანკონერი“ ჯერ კიდევ ამაყობს, თუმცა მის ხსენებაზე „ნერაძურის“ თვალებზე ცრემლი მოადგება, მასიმო მორატი კი ძალიან ბრაზდება.

ჟურნალისტი მიუახლოვდა კონტეს და ჰკითხა: „ანტონიო, შენ დამპირდი, რომ კვირას ვისაუბრებდით. უკვე კვირაა, საღამოს 5 საათი. თქვენ და ბიჭებს გჯეროდათ, რომ „ლაციო“ დაამარცხებდა „ინტერს“? დარწმუნებული იყავით ამაში?“

კონტეს პასუხი, რომელიც ამ დროს აღნიშვნის ეიფორიაში იმყოფებოდა, ისტორიაში შევიდა: „აქ არაფერია სათქმელი, უბრალოდ ვტკბებით. ამ გამარჯვებამ ორი წლის წინ პერუჯაში დამარცხების სიმწარე დაგვიტკბო. ჩვენ ასევე გვხედავს ის ადამიანი, რომელიც მაშინ პერუჯაშიც იყო. ახლა ჩვენ უბრალოდ ვტკბებით!“ შემდეგ კი ტურამი კონტეს პირზე ხელს აფარებს, ხელს უშლის სხვა რაღაცის წამოძახებას და ტელეკამერიდან განზე გაჰყავს.

ანტონიო კონტეს მინიშნება ძალიან გამჭვირვალე იყო და მარკო მატერაცის ეხებოდა – ჰექტორ კუპერის „ინტერის“ სიმბოლოს, რომელიც იმ წვიმიან დღეს პერუჯაში მასპინძელთა ერთ-ერთი მთავარი გმირი იყო. ძნელია დამარცხების სიმწარის დავიწყება, განსაკუთრებით იმიტომ, რომ მაშინ, 2000 წელს, ეს მხოლოდ ფეხბურთს არ ეხებოდა. ვინ იცის რამდენჯერ დაუტრიალებია თავში ანტონიოს იმ დღის მოვლენები, როდესაც მსაჯმა პიერლუიჯი კოლინამ მიიწვია იგი და „პერუჯის“ კაპიტანი ოლივე, რათა შეემოწმებინათ ჭაობის მსგავს „რენატო კურიზე“ ბურთის უკუსხლეტა.

კოლინა და გუნდის კაპიტანები, რომლებიც უზარმაზარი ქოლგის ქვეშ იმალებოდნენ, შეიძლება იმ დღის სიმბოლოდ იქცნენ. წვიმდა, ბურთს არ უნდოდა გაზონიდან უკუსხლეტა, მაგრამ იტალიაში შედეგი უქმდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც „იუვენტუსი“ იმარჯვებს. კოლინამ, თითქმის ორსაათიანი ლოდინის შემდეგ, გადაწყვიტა მეორე ტაიმის დაწყება, რომელსაც ჩემპიონატის ბედი უნდა გადაეწყვიტა, რადგან ტიტულისთვის ბრძოლაში „იუვეს“ მეტოქე „ლაციო“ ძნელად თუ წააგებდა სახლში „რეჯინასთან“.

სრულად განადგურებულ გაზონზე „იუვენტუსს“ თავისუფლად შეეძლო ფრედ თამაში. ეს შედეგი მაინც უზრუნველყოფდა დამატებით მატჩს სკუდეტოსთვის სერჯიო კრანიოტის გუნდის წინააღმდეგ. მაგრამ „ბიანკონერი“ დამარცხდა „პერუჯასთან“ ანგარიშით 0:1, ალესანდრო კალორის გოლის წყალობით, რომელმაც ეს გოლი გაიტანა ფლანგური გადაცემის შემდეგ, რომლის დაბლოკვა სწორედ რომ ანტონიო კონტეს შეეძლო.

ეს იყო საშინელი იმედგაცრუება. საკმარისი იყო შეგეხედათ ფერდაკარგული კარლო ანჩელოტისთვის, რომელიც თამაშის დასრულების შემდეგ ცდილობდა დაქანცული მოთამაშეების გამხნევებას. ამის გარდა, მარკო მატერაციმ გადაწყვიტა მათი დაცინვა. იგი გასახდელში უყვიროდა: „ჩვენ იტალიის ჩემპიონები ვართ“ – „ლაციოს“ მხარდაჭერის ნიშნად, რადგან მისი მამა ჯუზეპე მატერაცი თავის დროზე წვრთნიდა „ბიანკაძურის“, სადაც მან მეტსახელი „მისტერ X“ მიიღო, ვინაიდან მისი გუნდი მუდმივად ფრედ თამაშობდა. რა თქმა უნდა, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც აგებდა.

მისი დამცინავი შეძახილები „იუვენტუსს“ არ დავიწყებია. თუმცა ეს გასაკვირი არ იყო, რადგან მარკო მატერაციმ მთელი თავისი კარიერის განმავლობაში არაერთხელ გამოავლინა არასპორტული საქციელი. 2002 წლის 5 მაისს, „ინტერის“ კატასტროფის დროს, ტელეკამერებმა უკვდავყვეს მისი შეძახილი ბიანკაძურის მისამართით: „გოლი გამატანინეთ, მე ხომ ორი წლის წინ თქვენ სკუდეტოს მოპოვებაში დაგეხმარეთ“. Fair play ყველა პრინციპის დარღვევით, იგი მეტოქეებს სთხოვდა, დახმარებოდნენ მას მატჩის მოგებაში. თუმცა, „ლაციოს“ მწვრთნელის, ალბერტო ძაკერონის ფეხბურთელებმა იგი ცნობილ მისამართზე გაუშვეს. შემდეგ მარკომ მათზე ნადირობა დაიწყო. ყველაზე მეტი ბრაზილიელ სეზარსა და ჩეხ პობორსკის შეხვდა – ამ შეხვედრის მთავარ გმირს.

მრავალი წლის შემდეგ, ტრიპლეტის და მუყაოს სკუდეტოს მიუხედავად, ნერაძურები ვერ ახერხებენ ამ სირცხვილის გადალახვას. მორატიმ, რონალდომ, მატერაციმ და ძანეტიმ ბევრჯერ გაიმეორეს, რომ მათ სურთ მეხსიერებიდან ამოშალონ ის დღე, როდესაც მათმა მტერმა იზეიმა გამარჯვება. ეს ხომ ჩვეულებრივი შურია!

რამდენიმე წლის წინ პაოლო მონტერომ ინტერვიუში თქვა: „2002 წლის 5 მაისი იყო ფანტასტიკური, შეშლილი. ჩვენ დიდი სიხარული განვიცადეთ, რადგან თითქმის არ გვჯეროდა წარმატების. მაგრამ რას უნდა უჩიოდეს „ნერაძური“? თუ ისინი მართლა ძლიერები იყვნენ, როგორ მოხდა, რომ „ლაციომ“ მათ 4 გოლი გაუტანა? დაე, სხვებმა მათ ბოდიში მოუხადონ. და როგორ უნდა ვიმართლოთ თავი 2000 წელს პერუჯისთვის? მათ 74 წუთი გაატარეს გასახდელში, ელოდებოდნენ მინდვრის მომზადებას. 74 წუთი! მე დრო დავნიშნე. დაუჯერებელია! მაგრამ მე ვიცავ პირად კოდექსს და ჩემთვის მნიშვნელოვანია მხოლოდ ის, რაც მოედანზე მოხდა“.

ურუგვაელის – იმ საოცარი „იუვენტუსის“ ერთ-ერთი ლიდერის თქმით, არსებობს ურყევი რწმენა, რომ 2002 წლის 5 მაისი გახდა ორი წლის წინ დაკარგული სკუდეტოს ანაზღაურება. მაშინ, მიუხედავად ორი წლის განმავლობაში გატანილი ქულების რეკორდული რაოდენობის, ანჩელოტიმ აანაზღაურა ყველაფერი. ეს დარტყმა იყო კონტეს გულში, რომელიც კარლიტოს გუნდის კაპიტანი და სიმბოლო იყო. ანტონიო უკმაყოფილო იყო ორი დაკარგული სკუდეტოსა და ანჩელოტის წასვლის გამო, რომელიც „ბიანკონერის“  ტიფოზის არასოდეს უყვარდა, რადგან წარსულში იგი მტრად ითვლებოდა. და კიდევ მან ბევრი საეჭვო რამ გააკეთა „იუვენტუსის“ სათავეში ყოფნის დროს.

ანჩელოტი ძველმა მეგობარმა – ლიპიმ შეცვალა, რომელმაც „იუვესთან“ პირველი ციკლის განმავლობაში თითქმის ყველაფერი მოიგო. მიუხედავად იმისა, რომ ის გასახდელში ყველასთან არ მეგობრობდა. ანტონიო იყო ერთ-ერთი მათგანი, ვისთანაც ლიპის პრობლემები ჰქონდა. დაბრუნებისთანავე მწვრთნელმა გადაწყვიტა კაპიტნის სამკლაური კონტესთვის ჩამოერთმია და გადაეცა ის დელ პიეროსთვის. ბევრს ეშინოდა, რომ ეს მოქმედება ანტონიოს „შავ-თეთრი“ კარიერის დასრულების დასაწყისი გახდებოდა, მაგრამ ისინი ცდებოდნენ. თავისი ძლიერი ხასიათისა და დაუოკებელი სულის წყალობით, კონტემ შეძლო კაპიტნის სამკლაურის დაკარგვის გადალახვა და ახალ თავგადასავლებში ჩაბმა – „იუვენტუსი“ ძალიან განახლდა – გაჩნდა ახალი მოთამაშეები და თამაშის ახალი სქემა.

იმ ზაფხულს ლუჩანო მოჯიმ რეკორდულ – 150 მილიარდი ლირის – ფასად გაყიდა მსოფლიოს ერთ-ერთი უძლიერესი ფეხბურთელი ზინედინ ზიდანი. ასევე წავიდა სუპერ პიპო ინძაგიც. ლიპის ახალი ერა ზურგის გამაგრებით დაიწყო. მათ „პარმადან“ შეიძინეს ტურამი და ბუფონი, რომელმაც ჩაანაცვლა ტიფოზების ათვალწუნებული ვან დერ სარი. დაემშვიდობნენ ანჩელოტის 3-4-1-2 განლაგებას და შეცვალეს ის – 4-4-2-ით. ზიდანის კომპენსაციის მიზნით, „ლაციოდან“ ჩამოვიდა პაველ ნედვედი, რომელიც იქნება ერთ-ერთი მათგანი, ვინც გადაწერს „ბიანკონერის“ ისტორიას.

აქ მოცემულია მთავარი შემადგენლობა 2001/2002 წლების სეზონში: ბუფონი – კარებში, ტურამი – მარჯვენა ტერცინო (ლიპი მას ასე იყენებდა, თუმცა „პარმაში“ იგი თავდაცვის ცენტრში თამაშობდა), ფერარა და მონტერო – ცენტრში, პესოტო – მარცხენა ტერცინო, ძამბროტა – მარჯვენა ნახევარმცველი (იმ დროს ლიპიმ ის ჯერ კიდევ არ გადააქცია ტერცინოდ), დავიდსი და კონტე – ნახევარდაცვის ცენტრში, ნედვედი – მარცხნივ, ხოლო ტრეზეგე და დელ პიერო – თავდამსხმელი დუეტი.

იმისდა მიუხედავად, რომ ანტონიო კონტე 33 წლის ხდებოდა, მას ჩამოერთვა კაპიტნის სამკლაური და იგი იძულებული იყო შემადგენლობაში ადგილისთვის ტაკინარდისა და ახალგაზრდა მარესკასთან ებრძოლა, მან ჩემპიონატში 20 მატჩი ჩაატარა. სეზონში მისი დებიუტი მხოლოდ მე-14 ტურში შედგა „სან სიროზე“ (სეზონისთვის მომზადების დროს კონტე დაშავდა), როდესაც ანტონიომ შეცვალა დაღლილი დავიდსი. მან კიდევ ერთხელ აჩვენა თავისი მნიშვნელობა „იუვესთვის“, როგორც მოედანზე, ისე გასახდელში. სეზონის ერთადერთი გოლი მან გაიტანა 2002 წლის 3 თებერვალს მშობლიურ „ლეჩესთან“ მატჩში. მაგრამ მისი გაბრწყინების მომენტი იყო Derby della Mole 24 თებერვალს, რომლის შედეგების მიხედვით, იგი აღიარებული იყო მატჩის საუკეთესო ფეხბურთელად.

ამასობაში, ჩემპიონატში სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა მიმდინარეობდა. ბოლო ტურამდე ცხრილის ზედა ნაწილი ასე გამოიყურებოდა: „ინტერი“ – 69 ქულა, „იუვენტუსი“ – 68, „რომა“ – 67. გუნდებს მხოლოდ ორი ქულა ჰყოფდა, ხოლო სკუდეტოს ბედი უკანასკნელ 90 წუთში წყდებოდა. ეს კალჩოს ისტორიაში მრავალი წლის მანძილზე პირველად ხდებოდა.

„ინტერი“ ფინალურ ტურში „ოლიმპიკოზე“ თამაშობდა „ლაციოს“ წინააღმდეგ. „ბიანკაძურის“ ტიფოზის მსოფლიოში ყველაზე მეტად ეშინოდა, რომ სკუდეტო მათ „ბიძაშვილებს“ „რომადან“ შეხვდება. ყველაფერს ამბობდნენ. ალბათ ამიტომაა, რომ მატჩამდე ერთი კვირით ადრე „იუვემ“, რომელსაც უდინეში უნდა ეთამაშა, შეწყვიტა პრესასთან კომუნიკაცია. „რომა“, თავის მხრივ, ტურინში გაემგზავრა „ბროწეულისფერებთან“  შესახვედრად. ასე რომ, დიდი სამეული გასვლაზე თამაშობდა.

ლიპიმ შემდეგი სასტარტო შემადგენლობა აირჩია: ბუფონი, ტურამი, ფერარა, მონტერო, იულიანო, კონტე, ტუდორი, დავიდსი, ნედვედი, დელ პიერო, ტრეზეგე. მეორე ტაიმში შეცვლაზე შემოვიდნენ ბირინდელი, ძამბროტა და პარამატი.

ტრეზეგესა და დელ პიეროს გოლებმა უზრუნველყვეს „ბიანკონერის“ გამარჯვება, ხოლო „ნერაძურის“ სპორტული დრამა „ლაციოსთან“ წარმოუდგენელი მარცხის შემდეგ, რონალდოს და მატერაცის ცრემლებით დამთავრდა. მილანელები შეაჩერა კარელ პობორსკიმ, რომელმაც „ინტერი“ მესამე ადგილზე გაუშვა – „რომას“ შემდეგ, რომელმაც ანტონიო კასანოს ერთადერთი გოლის წყალობით დაამარცხა „ტორინო“.

გასაოცარი 90 წუთის დასასრულს ცხრილი ასე გამოიყურებოდა: „იუვენტუსი“ – 71 ქულა, „რომა“ – 70, „ინტერი“ – 69. ყველაფერი თავდაყირა დადგა. „იუვენტუსი“ თავის ისტორიაში 26-ჯერ გახდა იტალიის ჩემპიონი. გასახდელში „ბიანკონერის“ ტრიუმფი აღინიშნა კონტეს იმ შეძახილებით: „ამ გამარჯვებამ ორი წლის წინ პერუჯაში დამარცხების სიმწარე დაგვიტკბო. ჩვენ ასევე გვხედავს ის ადამიანი, რომელიც მაშინ პერუჯაშიც იყო.“

ჩვენ ვტკბებით! და ფეხბურთელებთან ერთად, იმ საოცარ სკუდეტოს აღნიშნავდა ყველა იუვენტელი. გრეშკო კი წმინდანად შესარაცხია.