იუვენტუსი: შავ-თეთრი ისტორია

არაბი შეიხებისა და რომან აბრამოვიჩის გამოჩენამდე ფეხბურთს მოედნის გარეთ თანაბარი შესაძლებლობების მქონე გუნდები თამაშობდნენ. კლუბების შემოსავალი მოკრძალებული იყო, ფეხბურთელის ხელფასი კი დიდად არ განსხვავდებოდა საშუალო მუშაკის ხელფასისგან. თუ ვისაუბრებთ იტალიურ ფეხბურთზე, ამ უმანკო დროის დასასრულად შეიძლება ჩაითვალოს 1923 წელი, როდესაც „იუვენტუსის“ მართვის სადავეები ედოარდო ანიელიმ ჩაიბარა, რამაც 30 წელზე ნაკლები …

1897 წლიდან 2012 წლამდე „იუვენტუსი“ ერთგვარ მოხეტიალე ცხოვრებას ეწეოდა. კლუბის პირველი მატჩები იმართებოდა ვალენტინოსა და ჩიტადელას პარკებში, შემდეგ გუნდი გადაბარგდა “ველოდრომ უმბერტოზე”. აქ მოიგო თავისი პირველი სკუდეტო 1905 წელს. შემდგომში „იუვემ“ გადაინაცვლა სტადიო დი კორსო მარსილიაზე, სადაც 1933 წლამდე თამაშობდა და ოთხი საჩემპიონო ტიტული მოიგო. იმ დროს ედოარდო ანიელიმ გადაწყვიტა …

ეს არის ისტორია, როგორსაც სიზმარში თუ ნახავთ, ზღაპარი, რომელიც თითქმის შეუძლებელია მიყიდო ჰოლივუდის კინოინდუსტრიას. საეჭვოა, რომ ფილმის მაყურებლებმა სერიოზულად მიიღონ სცენარი, რომელშიც მთავარი გმირი არა მარტო თუ ეხმარება მშობლიურ კლუბს მიაღწიოს უპრეცენდენტო მოგებათა სერიას, არამედ ასევე აღწევს წარმატებას საერთაშორისო არენაზე და კარიერას ასრულებს ქვეყნის ნაკრების კაპიტნის რანგში მსოფლიო ჩემპიონატის დროს. …

ფეხბურთი იდენტობების თამაშია. კლუბების ცნობა მყისიერადაა შესაძლებელი გამოსახულებით, ემბლემებითა და ფერებით. სანამ სპორტი ტელევიზორსა და ინტერნეტში გავრცელდებოდა, გულშემატკივრები იბადებოდნენ და იზრდებოდნენ იმის შედეგად, რომ მხარს უჭერდნენ ადგილობრივ კლუბებს, და ეს ტრადიციები მეგობრებსა და ოჯახის თაობებს გადაეცემოდა. ფეხბურთის ბევრი დიდებული კლუბის მსგავსად, „იუვენტუსსაც“ მეტად მოკრძალებული წარმომავლობა აქვს, რომელიც გაცილებით შორსაა კაშკაშა …